Wyrok NSA z dnia 7 października 2014 r., sygn. II FSK 190/13

Dokonanie zapisów w księgach podatkowych na podstawie faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych nie pozbawia skarżącego prawa do zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Stwierdzenie nierzetelności faktur może prowadzić do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania oraz że dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne wykazanie przesłanek tego zaliczenia dokumentem, w szczególności dokumentem określonego rodzaju czy ujawnionego w księdze podatkowej. Do uznania wydatków za koszt podatkowy konieczne jest wskazanie poniesienia kosztów w celu osiągnięcia przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 973/12 w sprawie ze skargi K. H. i M. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2010 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi na rzecz K. H. i M. H. kwotę 1200 (słownie: jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 21 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 973/12, uchylił zaskarżoną przez M. H. i K. H. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2010 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 5 lutego 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że M. H., prowadzący w 2007 r. działalność gospodarczą w zakresie transportu, zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 64.138,00 zł w wyniku ujęcia w tych kosztach nabycia oleju napędowego potwierdzonego fakturami VAT, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, że w toku postępowania nie kwestionowano samego posiadania przez skarżącego paliwa w ilościach wynikających z zakwestionowanych faktur, a poddano wątpliwości okoliczność zakupienia go od podmiotu widniejącego na fakturach, wobec ich fikcyjności. Zdaniem organu zasadnym było uznanie podatkowej księgi przychodów i rozchodów za nierzetelną w zakresie dokumentowania kosztów uzyskania przychodów na podstawie zakwestionowanych faktur. Konsekwencją tego było nieuznanie ksiąg za dowód w sprawie. Jednak pozostałe zapisy księgi dotyczące przychodów i kosztów zostały uznane za prawidłowe dlatego organ pierwszej instancji słusznie odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze szacowania.