Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. I FSK 658/13

Zawarte w art. 188 O.p. sformułowanie "chyba, że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem" odnosi się do sytuacji, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej, już stwierdzonej na korzyść strony. Jeżeli dowód dotyczy tezy odmiennej, powinien zostać przeprowadzony. Odmienna interpretacja prowadziłaby do pozbawienia strony podstawowego instrumentu, za pomocą którego realizuje prawo do czynnego udziału w sprawie, tj. zgłoszenia wniosków dowodowych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "N." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 6 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 654/12 w sprawie ze skargi "N." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 28 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2008 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w S. na rzecz "N." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 6.449 zł (słownie: sześć tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 654/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę N. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 28 maja 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do września 2008 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją z 29 lutego 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. określił Skarżącej w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2008 r. odpowiednio: nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika i do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz zobowiązania podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu odwołania Skarżącej decyzją z 28 maja 2012 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organy podatkowe zakwestionowały rozliczenie przez Skarżącą transakcji sprzedaży na aukcjach internetowych organizowanych przez kanadyjską firmę F. dostarczonych przez Skarżącą towarów (skór norek), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Na podstawie dowodów zebranych w sprawie organy podatkowe ustaliły, że towary dostarczone przez Skarżącą na aukcje w Kanadzie wywiezione zostały z terytorium Wspólnoty. Wywozu dokonała firma holenderska, tj. M. B.V. w M., która współpracuje z F. w Kanadzie i pełniła rolę pośrednika w dostawach towarów na aukcje do Kanady. Tym samym organy podatkowe uznały, że skoro firma holenderska, jako pośrednik komisanta, nie dysponowała prawem do rozporządzania towarami przekazanymi jej przez Skarżącą jak właściciel, to brak było podstaw do uznania, że w sprawie miały miejsce wewnątrzwspólnotowe dostawy tychże towarów. Organy te stwierdziły jednocześnie, że w opisanym stanie faktycznym Skarżąca dokonywała eksportu pośredniego towarów, lecz nie spełniła ona wszystkich warunków określonych w art. 41 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: "u.p.t.u."), uprawniających do zastosowania przy przedmiotowych transakcjach stawki VAT w wysokości 0%. Skoro bowiem Skarżąca na dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiące, w których w 2008 r. dokonała dostawy skór norek oraz za miesiące następne nie posiadała dokumentów potwierdzających wywóz towarów, w których urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty, a przedmiotowe dokumenty przedłożone przez Skarżącą potwierdzone zostały przez urząd celny wywozu Rotterdam z datą 28 kwietnia 2011 r., to tym samym Skarżąca nie była uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% z tytułu dostaw skór norek dokonanych w 2008 r. i podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 3%.