Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. II FSK 1244/12

Przewidziane w przepisach Ordynacji podatkowej o doręczeniach (art. 144-154) gwarancje procesowe dla stron, pełnomocników, przedstawicieli ustawowych i wszystkich innych uczestników postępowania podatkowego nie mogą być postrzegane jako instrument pozwalający na odraczanie bądź zawieszanie działań organów. Takie zdarzenia jak wyjazd, zamknięcie lokalu lub też czasowa likwidacja organu uprawnionego do reprezentowania może uniemożliwiać skuteczne doręczenie decyzji i procesowanie, dlatego strona powinna dochować należytej staranności w zachowaniu środków skutecznej z nią komunikacji. Niedochowanie staranności w tym względzie, wobec jednoznacznej treści przywołanych regulacji, zawsze będzie obciążać stronę.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Stefan Babiarz, WSA del. Lidia Ciechomska - Florek (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1625/11 w sprawie ze skargi H. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2011 r. nr [...] w sprawie umorzenia postępowania odwoławczego od decyzji o zabezpieczenie należności pieniężnej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

H. D., dalej jako strona, złożyła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1625/11. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji oddalił skargę strony na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 10 stycznia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenie postępowania odwoławczego od decyzji o zabezpieczenie należności pieniężnej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. Zaskarżony wyrok wydany został w oparciu o przyjęty przez Sąd następujący stan faktyczny sprawy: