Postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. I OSK 302/13

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. H. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1775/12 odrzucającego skargę J. H. na rozstrzygnięcie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie opinii służbowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 1775/12 odrzucił skargę J. H. na rozstrzygnięcie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie opinii służbowej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w uchwale z dnia 5 grudnia 2011 r., sygn. akt I OPS 3/11 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż na decyzję Szefa ABW o utrzymaniu w mocy zaskarżonej przez funkcjonariusza opinii służbowej, wydaną na podstawie § 15 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Sprawa opiniowania funkcjonariuszy ABW nie jest sprawą administracyjną, a opinia służbowa nie ma cech rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej ani w znaczeniu procesowym ani materialnym. Opinii służbowej nie można traktować jako orzeczenia administracyjnego bezpośrednio kształtującego stan prawny w jakiejkolwiek sprawie, a w szczególności jako aktu wywołującego bezpośrednio skutki zewnętrzne w sferze stosunku służbowego funkcjonariusza. Omawiana opinia służbowa stanowi jedynie ocenę, stan wiedzy bezpośredniego przełożonego o określonych cechach opiniowanego. Jest ona zatem oświadczeniem wiedzy nie zaś oświadczeniem woli, za które powszechnie uznaje się decyzję administracyjną. Charakter rozstrzygnięcia w sprawie opinii służbowej nie pozwala także na jego zakwalifikowanie do aktów i czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej powoływana jako P.p.s.a.). Takie działania muszą bowiem dotyczyć uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa i mieć charakter prawnie wiążący. Oznacza to, że wpływają one na sytuację danego podmiotu w taki sposób, że same tę sytuację wyznaczają, bądź wywołują określony skutek prawny.