Wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r., sygn. II OSK 106/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia WSA del. Teresa Kurcyusz-Furmanik /spr./ Protokolant: Starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1244/11 w sprawie ze skargi P. O. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadania broni palnej bojowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od P. O. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 520 (pięćset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2011r. sygn. akt II SA/Wa1244/11, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. O., uchylono decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej bojowej i utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...]. Określono nadto, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Wyrok ten wydany na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit.c i art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Komendant Stołeczny Policji uchyloną opisanym wyżej wyrokiem decyzją z dnia [...] lutego 2011r., działając na podstawie art. 18 ust.1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (t. j. z 2004 r. Dz. U. Nr 52, poz. 525 ze zm.), cofnął skarżącemu P. O. pozwolenie na posiadanie broni palnej bojowej. Uznał, iż zaliczyć go należy do kategorii osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 6 wymienionej ustawy. Powołał się przy tym na skazanie P. O. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego Mińsku Mazowieckim z dnia [...] czerwca 2008r. sygn. akt [...] za nieumyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co stanowi występek z art. 177 § 1 k.k. w zb. z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Przytoczył opis czynu wskazując, że kierujący samochodem nie zachował szczególnej ostrożności w czasie jazdy poprzez nienależyte obserwowanie drogi przed pojazdem przy zbliżaniu się do oznakowanego przejścia dla pieszych oraz nie ustąpił pierwszeństwa na przejściu dla pieszych, przez co potrącił prowadzonym pojazdem przechodzące przez oznakowane przejście dla pieszych z lewej na prawą stronę jezdni dwie piesze. Organ wskazał również na następstwa czynu opisując, że jedna piesza doznała stłuczenia twarzoczaszki z licznymi ranami ciętymi i otarciami naskórka, wieloodłamowego złamania podudzia lewego oraz stłuczenia podudzia i lewej stopy. Natomiast druga piesza, w następstwie poniesionych obrażeń zmarła. Strona zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego, tj. art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji poprzez błędne przyjęcie, iż skazanie go za czyn z art. 177 § 1 i 2 k.k. daje podstawę do zaliczenia go do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6, gdyż czyn ten nie jest wymieniony w tym przepisie.