Wyrok NSA z dnia 22 maja 2013 r., sygn. II OSK 185/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur /spr./ Sędziowie sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 701/11 w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie przyznania uprawnień wdowy po kombatancie 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia od Z. W. na rzecz Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt II SA/Bd 701/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2011 r. sprawy ze skargi Z.W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie przyznania uprawnień wdowy po kombatancie w punkcie 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...], w punkcie 2. stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, w punkcie 3. zasądził od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie na rzecz skarżącej kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (zwany dalej "Kierownikiem UdSKiOR"), na podstawie art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. c) oraz art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r., Nr 42, poz. 371; z późn. zm., zwanej dalej "ustawą o kombatantach") odmówił przyznania skarżącej Z.W. uprawnień wdowy po kombatancie. Organ ustalił, że zmarły mąż skarżącej posiadał uprawnienia kombatanckie przyznane przez b. ZBoWiD z tytułu utrwalania władzy ludowej od listopada 1945 r. do grudnia 1946 r. oraz służbę w Ludowym Wojsku Polskim w czasie II wojny światowej w kwietniu i maju 1945 r. Jednostka w której służył od listopada 1945 r. do grudnia 1946 r. (Samodzielny Zmotoryzowany Pułk Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego mp. Góra Kalwaria) brała udział w walkach z organizacjami mającymi za cel działania wolność i suwerenność Polski, tj. z Armią Krajową oraz Narodowymi Siłami Zbrojnymi. Przywołując treść art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy o kombatantach Kierownik UdSKiOR stwierdził, że branie udziału, w ramach służby w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w walkach z niepodległościowym podziemiem, nawet nie w pełni dobrowolny i mający miejsce w ramach służby wojskowej - powoduje utratę uprawnień kombatanckich uzyskanych z tytułu utrwalania władzy ludowej. Uprawnienia wdowy po kombatancie są uprawnieniami pochodnymi i zależą od tego, czy kombatant jakby żył miałby uprawnienia kombatanckie, tymczasem z ww. wynika, że gdyby mąż skarżącej R.W. żył, utraciłby uprawnienia kombatanckie.