Wyrok NSA z dnia 7 maja 2013 r., sygn. II OSK 2665/11

Dnia 7 maja 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.) Protokolant asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II SA/Łd 674/11 w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2011 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II SA/Łd 674/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę T. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej: "Kierownik Urzędu ds. Kombatantów") z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...], którą organ ten utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] marca 2011 r., nr [...], odmawiającą T. B. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji.

Powyższe rozstrzygnięcia wydano w następującym stanie faktycznym.

Wyrokiem z dnia z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 932/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów z dnia [...] czerwca 2010r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] kwietnia 2010r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania skarżącemu uprawnienia do świadczenia pieniężnego.

Zdaniem Sądu, organ dopuścił się uchybienia art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a., bowiem nie poczynił należytych wyjaśnień w odniesieniu do kwestii czy w sprawie miała miejsce deportacja w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm., dalej: u.ś.p.) (z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku, sygn. akt K 49/07). Sąd stwierdził, że nie ustalono czy obowiązek przymusowej pracy skarżącego przybrał szczególnie dotkliwą formę, a więc czy był połączony z wysiedleniem rozumianym jako przymusowa zmiana miejsca pobytu. W ocenie Sądu uzasadnienie decyzji nie zawierało wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Brak dogłębnej analizy okoliczności sprawy i dokonanie szczegółowych ustaleń w tym zakresie spowodował naruszenie art. 107 § 1 i 3 K.p.a.