Wyrok NSA z dnia 26 marca 2013 r., sygn. II OSK 2262/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Sędziowie: sędzia NSA Leszek Kamiński (spr.) sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant: asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 331/11 w sprawie ze skargi K. H. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 grudnia 2010 r. nr DOZ-OAiK-6700/1137/10[MT/148/10] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na rozbudowę kamienicy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 331/11, w sprawie ze skargi K. H. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 grudnia 2010 r., nr DOZ-OAiK-6700/1137/10 [MT/148/10], w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na odbudowę kamienicy, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Olsztynie z dnia 10 września 2010 r. nr 180/2010.

W motywach wyroku Sąd powołał się następujący stan faktyczny i ocenę prawną sprawy:

Decyzją z dnia 20 grudnia 2010 r., nr 180/2010, Warmińsko-Mazurski Wojewódzki Konserwator Zabytków odmówił udzielenia pozwolenia na rozbudowę kamienicy usługowo-mieszkalnej przy ul. ... w Nowym Mieście Lubawskim (działka nr ..., obręb ..., stanowiąca element składowy założenia urbanistycznego Starego Miasta w Nowym Mieście Lubawskim, objętego ochroną prawną na podstawie decyzji z dnia 13 sierpnia 1957 r., wpisującej ww. założenie urbanistyczne wraz z obszarem poza murami obronnymi w granicach od 50 do 100 m od linii zewnętrznej obwarowań do rejestru zabytków woj. warmińsko-mazurskiego) oraz pozwolił na remont elewacji ww. budynku, polegający na miejscowej naprawie tynków oraz malowaniu elewacji w kolorze szarym. W uzasadnieniu decyzji organ podkreślił, że planowana inwestycja trwale zniekształciłaby obecną północną linię zabudowy ul. D., na odcinku jej załamania, oraz doprowadziłaby do zniekształcenia obrysu historycznego placu św. Tomasza. Ponadto, planowana rozbudowa kamienicy byłaby niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i powodowałaby zmianę historycznych relacji przestrzennych, zachodzących m.in. pomiędzy budynkami przy ul. ..., współtworzącymi przełamanie historycznej północnej linii zabudowy i złamałaby zasadę ochrony otoczenia obiektu, jako przestrzeni niezabudowanej, współtworzącej przestrzeń historycznego placu. Jednocześnie, organ konserwatorski uznał, że planowane prace polegające na naprawie tynków i malowaniu elewacji są rozwiązaniem prawidłowym, w związku z czym udzielił pozwolenia na ich wykonanie.