Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok NSA z dnia 20 marca 2013 r., sygn. II OSK 2233/11

 

Dnia 20 marca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kamiński Sędzia del. WSA Małgorzata Miron Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Wielgosz po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 161/11 w sprawie ze skargi A.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich 1.oddala skargę kasacyjną. 2.odstępuje od zasądzania od skarżącej zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] listopada 1999 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił skarżącej przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu w obozie hitlerowskim w Działdowie. Wniosek A.K. był rozpatrywany na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b/ ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 ze zm.). W decyzji organ powołał się na opinię Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia 21 stycznia 1998 r., zgodnie z którą obóz w Działdowie został utworzony w końcu 1939 r. jako obóz dla internowanych, ujętych w akcji skierowanej przeciw inteligencji, wokół której mógł się koncentrować ruch oporu. Osoby te były więźniami gestapo, były rozstrzeliwane na miejscu lub wysyłane do obozów koncentracyjnych poprzez obóz w Działdowie. W drugiej połowie 1940 r. obóz został podporządkowany policji bezpieczeństwa w Królewcu i nadal pełnił rolę obozu przejściowego, następnie obóz został przekształcony w obóz pracy wychowawczej. Równolegle na obszarze obozowym wyznaczano punkt zbiorczy dla osób przesiedlanych, w którym osadzenie miało zazwyczaj charakter krótkotrwały, a osoby tam osadzone nie pozostawały w dyspozycji władz bezpieczeństwa Rzeszy. Organ ustalił, że skarżąca przebywała w obozie przeznaczonym dla osób wysiedlonych i nie pozostawała w dyspozycji władz bezpieczeństwa, w związku z czym nie spełniła przesłanek do przyznania jej uprawnień kombatanckich na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b/ ustawy o kombatantach. Decyzja ta nie została zaskarżona i stała się decyzją ostateczną.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00