Wyrok NSA z dnia 14 maja 2013 r., sygn. I OSK 75/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA Janina Antosiewicz del. WSA Iwona Kosińska Protokolant sekretarz sądowy Paweł Florjanowicz po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Kr 918/11 w sprawie ze skargi J. M. na postanowienie Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów do tytułu wykonawczego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 12 lipca 2012 r., III SA/Kr 918/11 oddalił skargę J. M. na postanowienie Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji z [...] czerwca 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uznania zarzutów za uzasadnione. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że zasadnie orzekające w sprawie organy przyjęły, iż zarzuty J. M. nie są uzasadnione, a w związku z tym nie zachodzi potrzeba umorzenia postępowania egzekucyjnego, czy zastosowania mniej uciążliwego środka egzekucyjnego.

Skarżący oparł zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, a następnie skargę na czterech podstawach wymienionych w art. 33 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej "u.p.e.a."): pkt 4 - błąd co do osoby zobowiązanego, pkt 5 - niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym, pkt 8 - zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego oraz pkt 10 - niespełnienie wymogów z art. 27 u.p.e.a.

Jeśli chodzi o błąd co do osoby zobowiązanego, to zarzut byłby uzasadniony w sytuacji rozbieżności między imieniem i nazwiskiem osoby zobowiązanej w orzeczeniu stanowiącym podstawę wystawienia tytułu a imieniem i nazwiskiem wskazanym w tytule wykonawczym (por. wyrok NSA z 29.12.1998 r., 2801/07, czy wyrok WSA w Warszawie z 14 września 2009 r., III SA/Wa 855/09, Legalis). Tego rodzaju rozbieżność w sprawie nie zachodzi, gdyż zarówno w decyzji Komendanta Miejskiego Policji w Krakowie z [...] października 2007 r., Nr [...] o opróżnieniu z osób i rzeczy lokalu przy ul. [...] [...] w Krakowie, jak i w tytule wykonawczym wskazana została ta sama osoba - J. M. Nie ma w związku z tym wątpliwości co do tożsamości osoby, wobec której skierowana jest egzekucja administracyjna. Tak samo nie ma wątpliwości, że egzekucja skierowana jest nie tylko do osoby J. M., ale do wszystkich z nim zamieszkujących osób, tj. żony A. M. oraz jego dzieci. Nie było potrzeby wskazywania tych osób z imienia i nazwiska zarówno w decyzji, jak i w tytule wykonawczym, gdyż z konstrukcji decyzji o opróżnieniu lokalu na podstawie art. 95 ust. 4 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.) wynika, że decyzja wydana w stosunku do skarżącego odnosi skutek względem pozostałych osób zamieszkujących wraz z nią lokal ("Decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje się w stosunku do wszystkich osób zamieszkałych w tym lokalu"). Z błędem co do osoby zobowiązanego mamy do czynienia także wówczas, gdy organ egzekucyjny lub egzekutor podjęli czynności egzekucyjne wobec osoby, którą błędnie uznali za zobowiązanego (por. wyrok WSA w Opolu z 18.05.2011 r., I SA/Op 136/11, Legalis). Jednak nie można przyjąć w rozpoznawanej sprawie, iż Komendant Miejski Policji błędnie skierował egzekucję do osób zamieszkujących wraz ze skarżącym w lokalu przy ul. [...]. Wynika to jak powiedziano wyżej, z istoty decyzji w przedmiocie opróżnienia lokalu.