Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2013 r., sygn. II OSK 1995/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant asystent Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Po 714/10 w sprawie ze skargi P.P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt IV SA/Po Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu skargi P.P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania w punkcie 1. oddalił skargę w punkcie 2. przyznał radcy prawnemu D. S. od Skarbu Państwa (Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) wynagrodzenie w kwocie 240 (dwieście czterdzieści) złotych podwyższone o kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą podatek od towarów i usług - łącznie 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Prezydent Miasta Gniezna decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...], działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (jt. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm. - dalej ustawa) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego z urzędu orzekł o wymeldowaniu P.P. z pobytu stałego z lokalu na os. [...] w Gnieźnie. Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organ I instancji stwierdził, iż P.P. nie mieszka w w/w lokalu od dnia 11 marca 2010 r. Lokal opuścił zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 28 maja 2009r., sygn. akt IC 413/08, nakazującym mu opuścić i opróżnić lokal. Potwierdzają to również wyjaśnienia zainteresowanego, zeznania świadka B.P. oraz informacja uzyskana z Komendy Powiatowej Policji w Gnieźnie. Organ wskazał, iż to na zainteresowanym ciąży obowiązek wymeldowania się wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy. Prezydent Miasta Gniezna stwierdził, że istotą ewidencji ludności jest gromadzenie informacji w zakresie danych o miejscu pobytu osób, a dane te powinny odpowiadać stanowi faktycznemu. Temu celowi służy zarówno obowiązek meldunkowy osoby przybywającej pod określonym adresie (art. 10), bądź opuszczającej miejsce pobytu (art. 15 ust. 1), jak i uprawnienia organu gminy do wydania decyzji o wymeldowaniu w sytuacji, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Organ rozstrzygający o wymeldowaniu osoby w oparciu o w/w przepis jest obowiązany jedynie do ustalenia, czy została spełniona przesłanka warunkująca podjęcie decyzji o wymeldowaniu, tj. opuszczenie lokalu i niedopełnienie obowiązku wymeldowania się. Zdaniem organu I instancji przesłanka ta została spełniona.