Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. II OSK 1986/11

Dnia 19 lutego 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia WSA del. Małgorzata Miron Protokolant: starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2011 roku sygn. akt V SA/Wa 1081/10 w sprawie ze skargi D.B. na decyzję Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2010 roku nr [...] w przedmiocie odmowy nadania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia z dnia 4 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D.B. (dalej jako "skarżąca") na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2010 r. w przedmiocie odmowy nadania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] września 2005 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił skarżącej przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu w obozie w Działdowie w listopadzie 1940 r. Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 4 ust. 1 pkt 1 lit b oraz art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42 poz. 371 ze zm. - dalej jako ustawa o kombatantach).

Jak wynika z uzasadnienia decyzji, skarżąca wskazała, że w listopadzie 1940 r. jako 4-letnie dziecko wraz z rodziną i innymi okolicznymi mieszkańcami z powiatu przasnyskiego zostali umieszczeni w obozie w Działdowie na kilka dni i następnie wywiezieni do powiatu Ostrów Mazowiecki, gdzie jej rodzice pracowali u gospodarzy niemieckich, skąd po niedługim czasie uciekli z powrotem w swoje strony rodzinne.

Organ uznał, że pobyt w obozie w Działdowie nie stanowił o spełnieniu kryterium, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy o kombatantach. W swoich ustaleniach oparł się na opracowaniu monograficznym Aleksandra Drwęckiego "Martyrologia społeczeństwa powiatu przasnyskiego w latach wojny i okupacji 1939-1945". Z opracowania tego wynikało, że wysiedlenie nastąpiło w czerwcu 1940 r. podczas gdy skarżąca i powołani przez nią świadkowie jako termin wysiedlenia podali listopad 1940 r., dlatego też organ uznał twierdzenia skarżącej za niewiarygodne,