Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. II OSK 2314/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl /spr./ Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. NSA Anna Żak Protokolant asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Kr 97/12 w sprawie ze skargi J. W. na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie z dnia 30 czerwca 2011 r., Nr XI/132/2011 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Dzielnicy Miasta Tarnowa - Koszyce, wyznaczonego ul. Krakowską, Kąpielową i Wałem Rzeki Białej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 97/12 oddalił skargę J. W. na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie z dnia 30 czerwca 2011 r., Nr XI/132/2011 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Dzielnicy Miasta Tarnowa-Koszyce, wyznaczonego ul. Krakowską, Kąpielową i Wałem Rzeki Białej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w skardze wniesionej w dniu 12 grudnia 2011 r. J. W. wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr Xl/132/2011 Rady Miejskiej w Tarnowie z 30 czerwca 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w dzielnicy Miasta Tarnowa - Koszyce, wyznaczonego ul. Krakowską, Kąpielową i wałem rzeki Białej (Dz.Urz. Woj. Małopolskiego Nr 368, poz. 3152), wskazując, że narusza ona jego interes prawny, właściwość organów oraz prawo.

Skarżący wskazał, że jest właścicielem nieruchomości bezpośrednio sąsiadującej z terenem, którego dotyczy zaskarżona uchwała. Teren nieruchomości skarżącego, jak również teren objęty zaskarżoną uchwałą nigdy nie był przeznaczony pod handel i usługi, zawsze był to teren domów jednorodzinnych, sadów i ogrodów. Skarżący stwierdził dalej, że w dziwnych okolicznościach wydano firmie [...] pozwolenie na budowę budynku przy ul. K. w Tarnowie, pod kablami linii energetycznych i w pasie ochronnym wału przeciwpowodziowego rzeki Białej. Właściciele tej firmy mogli więc według własnego uznania zagospodarować swą nieruchomość. Skarżący mieszka na tym terenie 50 lat. W latach 70 - tych wybudowano tam wał przeciwpowodziowy i linię energetyczną, powodując, że teren ten podlegał ograniczeniom prawnym co do możliwości zagospodarowania, takim jak prawo wodne czy prawo energetyczne. Próby przekształcenia przeznaczenia działki skarżącego pod budownictwo jednorodzinne, podjęte przez niego w 1997 r. zostały odrzucone przez Radę Miejską w Tarnowie. Następnie, na wniosek firmy [...] przystąpiono do prac nad zmianą planu zagospodarowania. W trakcie tej procedury skarżący złożył uwagi do projektu zmiany planu oraz do prognozy oddziaływania ustaleń projektu zmiany planu. Uwagi te zostały odrzucone jako nieuzasadnione, a zdaniem skarżącego nie zostały rozpatrzone z należytą starannością. Nowy plan został uchwalony. W związku z tym, skarżący złożył skargi na Prezydenta i Radę Miejską w Tarnowie. Od Wojewody Małopolskiego Skarżący otrzymał informację, że sprawa dotycząca zmiany planu była przedmiotem milczącego uzgodnienia z Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej. Skarżący podniósł, że prawo wodne, które obowiązywało w trakcie przystąpienia prac nad zmianą planu i w trakcie jej uchwalenia stanowiło, że marszałek województwa może w drodze decyzji zwolnić od zakazów wykonywania obiektów budowlanych, kopania studni, sadzawek, dołów oraz rowów w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału. Wskazał, że ponieważ marszałek województwa nie brał udziału w procesie planistycznym prawo zostało naruszone. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej nie powinien być stroną w postępowaniu. W uchwalonej zmianie planu znajduje się również strefa techniczna od linii energetycznej, którą zapewne milcząco uzgodniono z Zakładem Energetycznym. W tym zakresie skarżący odwołał się do orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z 1997 r., podnosząc, że - jego zdaniem - przebieg linii powinien być skorygowany i doprowadzony do stanu zgodnego z prawem. Uchwalenie planu, niezgodnego z tym wyrokiem narusza prawo. Skarżący stwierdził nadto, że uchwalając zmianę planu naruszono jego interes prawny, dopuszczając do zwiększenia szkodliwego oddziaływania hałasu i spalin, gdyż działalność handlowo - usługowa jest działalnością uciążliwą dla otoczenia. Przed wniesieniem skargi skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa.