Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. II OSK 1635/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno /spr./ Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. R. i D. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 1030/10 w sprawie ze skargi A. R. i D. R. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Stołecznego Konserwatora Zabytków z [...] kwietnia 2009 r., [...].

Uzasadnienie

II OSK 1635/11

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 marca 2011 r., I SA/Wa 1030/10 oddalił skargi A. i D. R. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] marca 2010 r., nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd podniósł, że przedmiotowy budynek (kiosk handlowy przy ul. [...] w rejonie ulicy [B] w W., przy prawym skrzydle [C] przy ul. [...] [...] na działce nr [...]) został wybudowany na terenie wpisanym do rejestru zabytków jako strefa ochrony konserwatorskiej. Skutkiem wpisania danego obszaru do rejestru zabytków jest poddanie, co do zasady ochronie sylwety miasta, zachowanie dotychczasowego widoku, a także innych elementów wpływających na wygląd miasta (K. Zalasińska, Prawna ochrona zabytków nieruchomych w Polsce, Wolters Kluwer 2010, s. 246 i n.). Obowiązek uzyskania pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na prace prowadzone na obszarze wpisanym do rejestru wynika przede wszystkim z art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm. cyt. dalej jako "u.o.z."), który wymaga pozwolenia na podejmowanie innych działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku. Przy tym kluczowe znaczenie w tym przypadku ma przesłanka podejmowania działań mogących prowadzić do zmiany wyglądu zabytku. Wybudowanie budynku na terenie wpisanym do rejestru zabytków może wpłynąć na wygląd tego miejsca. Przeciwny wniosek prowadziłby do nieakceptowanego poglądu, że na obszarze wpisanym do rejestru zabytków, tj. ulicy [...] jako założenie urbanistyczne nr rejestru [...], decyzja z lipca 1965 r. można dowolnie stawiać budynki i w dowolnej ilości. Tym samym wybudowanie budynku na takim obszarze wymaga stosownego pozwolenia konserwatorskiego.