Wyrok NSA z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. II GSK 1173/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. J., A. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 marca 2012 r. sygn. akt III SA/Po 99/12 w sprawie ze skargi J. J., A. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza solidarnie od J. J. i A. J. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 1.800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 marca 2012 r. o sygn. III SA/Po 99/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r. o nr [...] w sprawie ze skargi [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym; orzekł także o zwrocie kosztów postępowania a także stwierdził o braku wykonalności tej decyzji.

Sąd I instancji przyjął, że zaskarżona decyzja nie poddaje się w pełni kontroli sądowoadministracyjnej i wyeliminowanie jej z obrotu prawnego jest konieczne. Chodzi o brak możliwości oceny prawidłowości ustaleń faktycznych i w rezultacie również kwalifikacji prawnej poczynionej przez organ II instancji. Naruszono art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 k.p.a., które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż nie sposób wywieść, jakie ustalenia faktyczne i kwalifikację prawną przyjął organ odwoławczy za podstawę orzekania, a mianowicie czy te poczynione przez organ I instancji, czy te opisane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, które wykazują odmienności w porównaniu z treścią decyzji I instancji. Dodatkowego wyjaśnienia wymagają przyczyny rozbieżności i wskazania-dlaczego pomimo rozbieżności rozstrzygnięcie zostało w całości utrzymane w mocy a decyzja I instancji w samej sentencji formułuje stwierdzone naruszenia oraz wymiar nałożonej za nie kary. Organ II instancji przytoczył częściowo odmienne aniżeli organ I instancji okoliczności faktyczne w zakresie stwierdzonych naruszeń przez poszczególnych kierowców i wymiar nałożonych z tego tytułu kar. Dla przykładu wskazano analizę wykresówek kierowcy [...] w dniach: [...] października 2004 r. i stwierdzenia naruszenia w postaci skrócenia dziennego czasu odpoczynku w dniu [...] października 2004 r. Organ odwoławczy uznał, że zostało udowodnione na podstawie materiału dowodowego skrócenie odpoczynku dziennego przez kierowcę o 1 godz. i 20 minut, za co uznano za zasadne utrzymanie w mocy kary pieniężnej wymierzonej przez organ I instancji w wysokości 100 zł. Tymczasem organ I instancji ustalił, że ten kierowca skrócił odpoczynek dzienny w tej dacie o 2 godz. i 40 min., za co wymierzył karę w wysokości 150 zł. Organ odwoławczy nie wyjaśnił powyższych rozbieżności i nie wskazał, dlaczego pomimo tych rozbieżności, uznaje za zasadne w całości rozstrzygnięcie organu I instancji.