Wyrok NSA z dnia 28 marca 2013 r., sygn. I GSK 1335/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Piotr Pietrasz Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Kr 331/10 w sprawie ze skargi K. D. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] lutego 2010 r.: nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w K.; 2. zasądza od K. D. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. 47.884 (czterdzieści siedem tysięcy osiemset osiemdziesiąt cztery) złote tytułem kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K., objętym skargą kasacyjną wyrokiem uwzględnił skargę K. D. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] lutego 2010 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od grudnia 2003 r. do kwietnia 2004 r., uchylając te decyzje. Sąd I instancji stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu oraz orzekł o kosztach postępowania.

Relacjonując przebieg sprawy Sąd I instancji podał, że przeprowadzone postępowanie kontrolne wykazało nieprawidłowości w rozliczaniu podatku akcyzowego przez skarżącego za okres od grudnia 2003 r. do kwietnia 2004 r., polegające na tym, że skarżący dokonywał sprzedaży półproduktów rafineryjnych na rzecz różnych podmiotów ze świadomością, iż są one przeznaczone na cele paliwowe do bezpośredniego użycia jako samoistne paliwo lub jako komponenty nielegalnie wytwarzanych paliw w postaci oleju napędowego i benzyny silnikowej. Organ kontrolny stwierdził, że przyjmowane przez skarżącego od nabywców oświadczenia o przeznaczeniu sprzedawanych wyrobów miały charakter pozorny. W niektórych zaś przypadkach skarżący w ogóle nie pobrał takich oświadczeń. Wobec takich ustaleń Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzjami odnoszącymi się do poszczególnych miesięcy objętych kontrolą, określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym. Organ uznał, że pozorność i niekompletność złożonych przez skarżącego oświadczeń za miesiące od grudnia 2003 r. do kwietnia 2004 r. spowodowały utratę prawa do zwolnienia z akcyzy przy sprzedaży półproduktów rafineryjnych. Dyrektor Izby Celnej w K., objętymi skargami decyzjami utrzymał w mocy decyzje organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy przyjął, że całokształt okoliczności sprawy w sposób jednoznaczny wskazywał, że skarżący dokonywał sprzedaży półproduktów rafineryjnych na cele inne niż określone w kartach charakterystyk. Podzielił stanowisko organu I instancji donośnie posiadania przez skarżącego wiedzy i świadomości, że sprzedawane produkty w rzeczywistości zostaną przeznaczone na cele paliwowe. Stanowiska tego nie zmieniało, zdaniem organu odwoławczego, że na fakturach wystawianych przez skarżącego zamieszczane były informacje, iż sprzedawane produkty nie mogą być użyte jako paliwo silnikowe. Oznaczało to niespełnienie podstawowego warunku zwolnienia z podatku akcyzowego sprzedawanych produktów określonego w przepisach § 11 pkt. 12a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269 ze zm.,) oraz odpowiednio § 10 pkt. 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 221, poz. 2196 ze zm.), a w konsekwencji zarówno oświadczenia uzyskiwane od nabywców, sam fakt ich pobierania, jak i przekazywanie zestawień tych oświadczeń do urzędu celnego miało charakter pozorny. Odnosząc się do przedawnienia decyzji za grudzień 2003 r., organ wskazując na art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej ustawa o VAT i akcyzie), stwierdził, że zapłata podatku akcyzowego za grudzień 2003 r. powinna nastąpić z dniem 26 stycznia 2004 r. zatem bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten okres rozpoczął się z końcem 2004 r., a zobowiązanie za ten miesiąc powinno się przedawnić z końcem 2009 r.. Jednakże 28 października 2009 r. nastąpiło wszczęcie śledztwa w sprawie o przestępstwo skarbowe, co oznacza, że z tym dniem, na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za grudzień 2003 r. Za błędne organ uznał stanowisko skarżącego zgodnie z którym wykładnia językowa pojęcia "przeznaczenie" prowadzi do wniosku, że o uznaniu danego wyrobu za akcyzowy decyduje jego faktyczne przeznaczenie, a nie potencjalna możliwość wykorzystania. Za bezsporne organ uznał również, że nie doszło do podwójnego opodatkowania podatkiem akcyzowym sprzedawanych przez skarżącego produktów, albowiem z ustaleń organu I instancji wynikało, że od wyrobów sprzedawanych przez skarżącego podatek ten nie został zapłacony na żadnym etapie obrotu.