Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. I GSK 226/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.) Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 27 września 2011 r. sygn. akt III SA/Lu 289/11 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. G. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 27 września 2011 r. o sygn. akt

III SA/Lu 289/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. G. (dalej również skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty cła podlegającej retrospektywnemu zaksięgowaniu, oddalił skargę.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że dnia [...] lutego 2006 r. według dokumentu SAD Nr [...] objęto procedurą dopuszczenia do obrotu sprowadzony ze Szwajcarii samochód osobowy marki Audi A4, rok produkcji 2001, pojemność silnika 1896 cm3, o podanym w zgłoszeniu numerze nadwozia. Do zgłoszenia celnego został dołączony m.in. rachunek z dnia 22 lutego 2006 r. określający wartość przedmiotowego pojazdu na kwotę 200 CHF, wystawiony przez firmę: S. A., [...], [...], Szwajcaria. W wyniku przeprowadzonej rewizji celnej stwierdzono używany samochód osobowy o numerze nadwozia zgodnym ze zgłoszeniem celnym, wykonano dwa zdjęcia. Zgłoszenie celne zostało przez organ celny przyjęte jako odpowiadające wymogom formalnym.

Pismem z dnia 1 marca 2006 r. szwajcarskie władze celne poinformowały, że firma widniejąca na rachunku załączonym do przedmiotowego zgłoszenia celnego jest jedną z firm, która nie istnieje lub nie udało się jej odnaleźć. W toku dalszej korespondencji szwajcarskie władze wyjaśniły, że w przypadku, gdy przekazywana jest informacja, że jakaś firma jest nie do odnalezienia, oznacza to, że nie stwierdzono, aby taka firma kiedykolwiek istniała, zarówno w bazach danych, a także pod wskazanymi adresami (np. wyjaśnienia wynajmujących, sąsiadów etc.).