Postanowienie NSA z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. II FZ 1157/13

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, , , po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 września 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 524/13 w sprawie ze skargi S. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 25 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość stawki karty podatkowej za 2008 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 25 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił S. C. (dalej: podatnik, skarżący) przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że z nadesłanych, na skutek wezwania referendarza sądowego, dodatkowych dokumentów obrazujących sytuację majątkową podatnika, nie wynika aby znajdował się on w sytuacji uprawniającej do przyznania prawa pomocy. Kierując się logiką i doświadczeniem życiowym Sąd nie dał wiary, że trzyosobowa rodzina dysponująca miesięcznym dochodem w wysokości ok. 1.400 zł (wynagrodzenie żony podatnika z tytułu umowy zlecenia) bez dodatkowych źródeł utrzymania byłaby w stanie ponosić miesięcznych wydatków w kwocie 2.585 zł (na opłaty i kredyty, bez kosztów wyżywienia). Podatnik wskazał, że wydaje więcej niż wykazany dochód, nie podając przy tym źródła pokrycia wydatków, co pozwoliło Sądowi uznać, że faktycznie skarżący dysponował kwotą większą niż podawał. W ocenie Sądu podatnik miał dodatkowe możliwości finansowe, na co wskazują wpłaty środków pieniężnych na rachunek bankowy podatnika w kwietniu, maju, czerwcu, lipcu i sierpniu 2013 r. w kwotach: 1.650 zł, 4.000 zł, 3.550 zł, 4.600 zł, 1.100 zł, jednakże, w oparciu o podane przez skarżącego dane, nie można było ustalić skąd pochodziły te kwoty.