Postanowienie NSA z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. I FZ 260/13

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, , , po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 10 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 235/13 w zakresie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 17 stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2005 r. postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 235/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, po rozpoznaniu wniosku J. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 17 stycznia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2005 r., zwolnił skarżącą od wpisu od skargi w 1/2 części, w pozostałym zakresie wniosek oddalając.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że z oświadczeń skarżącej złożonych na urzędowym formularzu PPF wynika, iż pozostaje ona we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem i trojgiem dzieci, z których dwoje jest pełnoletnich. Jej dochód to zasiłek dla bezrobotnych (500 zł miesięcznie), dochód jej męża z wynagrodzenia za pracę wynosi 1 600 zł brutto miesięcznie, natomiast córka skarżącej pracuje na ¼ etatu, pobierając z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 400 zł miesięcznie brutto. Skarżąca podała, że jest stroną w kilkudziesięciu sprawach, w których suma wpisów przekracza 25 000 zł.

Uwzględniając na (wystosowaną w odpowiedzi na wezwanie o złożenie dodatkowych oświadczeń oraz dokumentów źródłowych) prośbę skarżącej dokumenty i oświadczenia złożone przez nią w innych sprawach (I SA/Rz 233/13 i I SA/Rz 234/13) Sąd zaznaczył, że skarżąca wyjaśniła, iż: nie posiada kart kredytowych; miesięczne wydatki w jej gospodarstwie domowym (przeznaczane na zakup żywności, leków, środków czystości i odzieży) wynoszą ok. 1000 zł; nie korzysta z prywatnego telefonu; na zakup paliwa do samochodu wydaje miesięcznie ok. 100 zł. Skarżąca zaznaczyła też, że jej córka, będąca udziałowcem spółki J. (udziały o wartości 4 950 zł), jest osobą pełnoletnią i prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Odnosząc się z kolei do wezwania o wyjaśnienie na co zostały przeznaczone środków uzyskanych ze zbycia udziałów w E. sp. z o.o. (jak wynika z dokumentów źródłowych z akt w innych sprawach skarżącej, ich wartość wynosiła 350 000 zł), skarżąca oświadczyła, że zostały one przeznaczone na zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny i spłatę długów.