Wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. I FSK 1510/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Ewa Rojek (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1853/09 w sprawie ze skargi P. P. U. P. "P. P." z siedzibą w W. (obecnie P. P. Spółka Akcyjna) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 5 września 2007 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I FSK 1510/12

UZASADNIENIE

1.1 Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1853/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. P. U. P. "P." - dalej Przedsiębiorstwo - na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 5 września 2007 r., numer [...], w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, oddalił skargę.

1.2 W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pismem z dnia 16 maja 2005 r. Przedsiębiorstwo P. wystąpiło o udzielenie interpretacji przepisów prawa przedstawiając stan faktyczny sprawy. Na podstawie porozumienia zawartego w dniu 18 stycznia 2002 r. z Ministrem Infrastruktury wnioskodawca pośredniczy w pobieraniu opłat z tytułu dystrybucji kart opłaty drogowej, uprawniających przedsiębiorców do przejazdów pojazdami samochodowymi po drogach krajowych. Na podstawie porozumienia, Przedsiębiorstwo jest zobowiązane do wypełniania karty drogowej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1684 ze zm.). Wypełniona przez wnioskodawcę karta jest dowodem pobrania od klienta opłaty w stosownej wysokości. Z tytułu poboru opłat Przedsiębiorstwo otrzymuje prowizję, która jest potrącana z kwot zainkasowanych wpłat, natomiast pozostała kwota jest przekazywana na rachunek bankowy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA). Z tytułu świadczenia powyższych usług wnioskodawca wystawia faktury VAT dla GDDKiA, doliczając do otrzymanej kwoty 7% prowizji, podatek od towarów i usług w wysokości 22%. Zdaniem pytającego takie postępowanie jest prawidłowe. Do wniosku załączono pismo Urzędu Statystycznego w L. Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych z dnia 3 marca 2005 r., z którego wynikało, że usługi polegające na pośrednictwie w pobieraniu opłat z tytułu dystrybucji kart opłat drogowych, na mocy porozumienia z Ministrem Infrastruktury, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 74.87.14-00.00 "Usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny, z wyłączeniem wyceny nieruchomości". Zdaniem strony przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) nie można zastosować do regulacji wynikających z przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.). Wobec tego kwota wynagrodzenia (prowizji) w przedstawionym stanie faktycznym nie zawiera należnego VAT.