Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 13 września 2013 r., sygn. I FSK 1197/12
W żadnej mierze nie można uznać za podstawę do dokonania korekty wystawionych faktur umowy cywilnoprawnej pomiędzy inwestorem, wykonawcą a podwykonawcami. Nie można bowiem na skutek zawartej umowy dokonywać zmian w zakresie już powstałych obowiązków podatkowych, korygować je, wpływać na wysokość podatku od towarów i usług. Skoro zostały wykonane usługi budowlano-montażowe, to w konsekwencji powstał obowiązek podatkowy. Ten zaś nie może być modyfikowany poprzez zawartą później umowę cywilnoprawną. Obowiązek podatkowy powstaje bowiem z mocy prawa na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Syndyka Masy Upadłościowej P.-E. spółki z o.o. w upadłości z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1059/11 w sprawie ze skargi Syndyka Masy Upadłościowej P.-E. spółki z o.o. w upadłości z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Syndyka Masy Upadłościowej P.-E. spółki z o.o. w upadłości z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 900 zł (słownie: dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Gl 1059/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Syndyka Masy Upadłościowej P. w upadłości z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 4 kwietnia 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
1.2. Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że O. sp. z o.o. w R. (zwana dalej zamawiającym) zawarła 23 marca 2009 r. umowę z P. Sp. z o.o. (zwaną dalej "wykonawcą" lub "skarżącą"), na obudowę składowiska wsadu do cynkowania. W umowie tej ustalono obowiązki stron, wysokość wynagrodzenia i warunki płatności. Rozliczenie przedmiotowej inwestycji następować miało na podstawie faktur w oparciu o podpisane przez obie strony protokoły. Ustalono, że należności z faktur zamawiający będzie regulował przelewem na konto bankowe wykonawcy. Natomiast w protokole kontroli stwierdzono zgodnie z w/w umową, że usługa została wykonana. Po dokonaniu odbioru wykonanych robót budowlano-montażowych zostały wystawione faktury VAT, które wykonawca rozliczył w ustawowym terminie. Realizacja przedmiotu powyższej umowy oraz umów wykonawcy z kolejnymi podwykonawcami skutkowała powstaniem zarówno u podwykonawców, jak i generalnego wykonawcy tych robót, obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W konsekwencji Sąd pierwszej instancji wskazał, że wymieniony w fakturach pierwotnych wystawionych przez podwykonawców na rzecz generalnego wykonawcy, jak i fakturach wystawionych następnie przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora, zakres robót został wykonany w trybie i w datach w nich wskazanych oraz w protokołach odbioru robót. W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu pierwszej instancji, nie ulega wątpliwości, że wykazane na omawianych fakturach dane odzwierciedlają stan rzeczywisty zaistniałych zdarzeń gospodarczych, co przez żadną ze stron nie było kwestionowane.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right