Wyrok NSA z dnia 27 marca 2013 r., sygn. II FSK 1590/11

Tryb stwierdzenia nieważności decyzji i tryb odwoławczy nie są trybami konkurencyjnymi. Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji nie zastępuje odwołania od decyzji. Zakres kompetencji organu odwoławczego jest znacznie szerszy niż zakres kompetencji organu orzekającego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. W wyniku stwierdzenia nieważności eliminowana jest bowiem z obrotu prawnego decyzja, która miała przymiot decyzji ostatecznej. Jest to zatem wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnej (art.128 O.p.) i nie może on być rozszerzany na inne, niż wskazane w ustawie przypadki naruszenia prawa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA del. Beata Cieloch, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "M." sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1363/10 w sprawie ze skargi "M." sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 23 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "M." sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1363/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. Sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 23 września 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:

Decyzją z dnia 6 listopada 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. określił skarżącej M. sp. z o.o. (dalej: "Spółka) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. oraz wysokość odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu należnych zaliczek na ten podatek za styczeń, luty i marzec 2007 r. Od powyższej decyzji nie wniesiono odwołania, wobec czego stała się ona ostateczna. Wnioskiem z dnia 22 grudnia 2009 r. Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej we W. o stwierdzenie nieważności w/w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 6 listopada 2009 r. Strona zarzuciła, że decyzja powyższa została wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj.: art. 21 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: "O.p.") przez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że w sprawie wystąpiła podstawa do oszacowania dochodu Spółki, w sytuacji, gdy księgi podatkowe były prowadzone rzetelnie i niewadliwie; art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: "u.p.d.o.p.") przez niewłaściwe zastosowanie przepisu oraz przyjęcie, że na podstawie ewidencji rachunkowej Spółki nie było możliwości ustalenia jej dochodów w prawidłowej wysokości oraz art. 25 ust. 1 i art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. przez niewłaściwe zastosowanie tych przepisów i bezpodstawne przyjęcie, że istniała podstawa do ustalenia zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, "pomimo że zobowiązanie ustalone w prawidłowej wysokości wobec zapłaty należnego podatku i zaliczek wygasło".