Wyrok NSA z dnia 16 maja 2013 r., sygn. II FSK 1893/11

Podatnik w odwołaniu od decyzji podatkowej nie musi używać terminu "zarzuty", wystarczy, że ze sformułowań odwołania wynika niezgodność z prawem kwestionowanego rozstrzygnięcia, zwłaszcza, gdy odwołanie wskazuje na istnienie innego stanu faktycznego, niż to wynika z treści zaskarżonej decyzji. Z kolei określenie istoty i zakresu żądania należy rozumieć jako obowiązek wnoszącego odwołanie wskazania czego w danym postępowaniu odwoławczym się domaga, w szczególności, czy domaga się zmiany czy też uchylenia decyzji, czy tylko jej części. Wskazanie natomiast dowodów uzasadniających żądanie dotyczy przytoczenia w odwołaniu tych dowodów, które potwierdzają żądania i wnioski strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 727/10 w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 24 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z 12 stycznia 2010 r. w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości Prezydent Miasta R. określił skarżącej - M. K. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2010 r. wskazując, iż opodatkowaniu podlegają grunty pozostałe o powierzchni 79,70 m2 oraz budynki mieszkalne lub ich części o powierzchni 60,53 m2. Decyzja niniejsza została doręczona skarżącej 22 lutego 2010 r.