Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. I FSK 843/12

Zajęcie wierzytelności jest środkiem egzekucyjnym, o którym mowa w art. 1a pkt 12 tiret 5 u.p.e.a. W świetle uregulowań art. 70 § 4 O.p. wiąże ono wprawdzie przerwanie biegu terminu przedawnienia tylko z powiadomieniem podatnika o zastosowanym środku egzekucyjnym, jednakże w przypadku zajęcia prawa majątkowego dokonanego na podstawie decyzji o zabezpieczeniu wydanej w trybie art. 33 O.p. zastosowanie środka egzekucyjnego następuje z mocy prawa. Za czynność egzekucyjną prawidłowo uznano zatem zajęcie prawa majątkowego w trybie zabezpieczenia, o czym podatnik został poinformowany.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej U. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1/11 w sprawie ze skargi U. O. i A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 października 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące luty, marzec, maj - grudzień 2000 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od U. O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 16 listopada 2011 r., sygn. akt: I SA/Wr 1/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę U. O. i A. M. (dalej: "spadkobiercy", "strony skarżące") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. OZ w L. z 29 października 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące luty, marzec, maj - grudzień 2000 r.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że podczas przeprowadzonego postępowania kontrolnego w P. (dalej: "spółka") nie okazano istnienia urządzeń księgowych (ewidencji zakupów i sprzedaży VAT) oraz żadnych dokumentów źródłowych (faktur VAT) twierdząc, że pracownik omyłkowo wyrzucił na śmietnik całą dokumentację firmy za 2000 r. W związku z tym za zgodą Prokuratora Rejonowego w G. w dniu 4 lipca 2003 r. pracownicy Urzędu Skarbowego w asyście dwóch pracowników Komendy Powiatowej Policji dokonali oględzin i przeszukania pomieszczeń firmy. W wyniku powyższych czynności odnaleziono i wydrukowano dokumenty znajdujące się na plikach komputerowych (m.in. ewidencje zakupów i sprzedaży VAT za 2000 r.). Kwoty widniejące na wydrukach były zgodne z danymi wynikającymi z ostatniej wersji deklaracji podatkowych - VAT-7 złożonych przez J. M. (dalej: "podatnik"). Ponieważ dokumentów źródłowych stanowiących podstawę odliczenia podatku naliczonego nie znaleziono, podatnik odtworzył część dokumentacji na podstawie uzyskanych duplikatów faktur VAT. W celu dodatkowego potwierdzenia wiarygodności odnalezionych w toku przeszukania (na dyskach komputerów) ewidencji organ podatkowy za pośrednictwem szeregu urzędów skarbowych zweryfikował część zapisów z nich wynikających. Jak wykazały kontrole krzyżowe sprawdzeni kontrahenci byli podatnikami VAT i posiadali kopie faktur wystawionych dla spółki, co dało dodatkową pewność, że na podstawie tych ewidencji sporządzane były deklaracje VAT-7 za poszczególne miesiące 2000 r.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00