Wyrok NSA z dnia 14 marca 2013 r., sygn. I FSK 436/12

Organy podatkowe nie mogą w sposób generalny wymagać, by podatnik zamierzający skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT badał, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć, jest podatnikiem, czy dysponuje towarami będącymi przedmiotem transakcji i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT, w celu upewnienia się, że podmioty działające na wcześniejszych etapach obrotu nie dopuszczają się nieprawidłowości lub przestępstwa, albo żeby podatnik ten posiadał potwierdzające to dokumenty.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 859/11 w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 4 maja 2011 r. nr ... w przedmiocie określenia wysokości zwrotu różnicy w podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz T. P. kwotę 650 zł (słownie: sześćset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 859/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 4 maja 2011 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec

2005 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w L. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia 28 października 2010 r. określającą skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej zaakceptował stanowisko organu pierwszej instancji co do tego, że podatnik w kontrolowanym okresie bezzasadnie obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dotyczących zakupu oleju napędowego, wystawionych przez B. sp. z o.o. (w uzasadnieniu wyroku błędnie napisano - R.). Organ, opierając się m.in. na materiale dowodowym zgromadzonym w ramach postępowania karnego, ustalił bowiem, że faktury te nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych, a służyły jedynie wprowadzeniu do obrotu przez A. K., jedynego udziałowca firmy G. sp.j., paliwa niewiadomego pochodzenia. W związku z powyższym organ powołując się na przepis art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: "u.p.t.u." (a nie jak błędnie wskazał Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku - § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), dalej: "rozporządzenie MF z dnia 27 kwietnia 2004 r." oraz art. 86 ust. 1 u.p.t.u.) zakwestionował prawo podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach wystawionych przez spółkę B.