Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. I FSK 270/12

Uchylenie tytułu wykonawczego, w oparciu o który doszło do wszczęcia postępowania egzekucyjnego i zastosowania środka egzekucyjnego, ma wpływ na postępowanie egzekucyjne. Stanowi to podstawę do umorzenia postępowania egzekucyjnego, a to skutkuje uchyleniem dokonanych czynności egzekucyjnych (art. 59 § 1 pkt 2 i art. 60 § 1 u.p.e.a.).

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. S.A. w K. w likwidacji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 826/10 w sprawie ze skarg Z. S.A. w K. w likwidacji na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 marca 2010 r., nr od ... do ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do sierpnia 2001 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Z. S.A. w K. w likwidacji na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 2 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 826/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi "Z." S.A. w K. w likwidacji na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 22 marca 2010 r. Nr ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do sierpnia 2001 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzjami z 19 lipca 2004 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1999 r., od stycznia do grudnia 2000 r. i od stycznia do sierpnia 2001 r. Spółka zaniżyła bowiem wysokość zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług poprzez zaniżenie podatku należnego. W trakcie postępowania ustalono, że 19 lutego 1999 r. spółka podpisała z K. sp. z o.o. umowę dzierżawy zespołu budynków produkcyjnych, magazynowych i administracyjnych wraz z przynależnymi drogami i placami, w której strony ustaliły czynsz dzierżawny w wysokości 25000 zł, zmieniony aneksem do umowy z 4 maja 1999 r. na 15000 zł. Zdaniem organu świadczenie usług odbywało się na warunkach korzystniejszych, odbiegających od warunków ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania tych świadczeń. Wysokość czynszu ustalona przez strony była kilkakrotnie niższa od przeciętnych cen rynkowych oraz od cen stosowanych przez spółkę w przypadku dzierżawy na rzecz innych podmiotów. Zaniżenie wartości transakcji spowodowane było powiązaniami kapitałowymi pomiędzy stronami umowy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm., dalej u.p.t.u.). Spółka odwołała się od tych decyzji, ale Dyrektor Izby Skarbowej decyzjami z 30 grudnia 2004 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. W wyniku zaskarżenia decyzji ostatecznych Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 14 lutego 2007 r., sygn. akt l SA/Kr 305/05 oddalił skargi m.in. na decyzje za miesiące od stycznia do sierpnia 2001 r. Spółka wniosła skargę kasacyjną od tego wyroku. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 25 czerwca 2008 r., sygn. akt l FSK 1509/07 uchylił zaskarżony wyrok. NSA uznał, że WSA nie dostrzegł, że art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. został wadliwie zastosowany przez organy podatkowe, co było efektem wadliwego zgromadzenia materiału dowodowego sprawy i jego oceny. Użyty w tym przepisie zwrot - na podstawie cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku - należy bowiem odnieść do rynku dzierżawy nieruchomości będącej przedmiotem spornej umowy, z uwzględnieniem jej charakteru oraz stanu technicznego. Tymczasem organy podatkowe pominęły charakter dzierżawionej nieruchomości i jej stan techniczny. Stosując art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. organ podatkowy powinien określić wysokość obrotu z tytułu dzierżawy zakładu produkcji mięsnej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w K. lub na rynku ogólnopolskim w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00