Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. I FSK 319/12

Przepisy artykułów 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 pkt 1 i art. 226 Dyrektywy 112 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia podatnikowi prawa do odliczenia od kwoty należnego podatku od wartości dodanej kwoty tego podatku należnego lub zapłaconego z tytułu świadczonych mu usług z tego powodu, iż wystawca faktur dotyczących owych usług lub jeden z jego usługodawców dopuścił się nieprawidłowości, bez udowodnienia przez organ podatkowy na podstawie obiektywnych przesłanek, iż podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś (sprawozdawca), Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 240/11 w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 9 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres grudzień 2004 r. - grudzień 2005 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 1800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej wniesionej przez A. A. jest wyrok z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 240/11, którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 9 grudnia 2010 r. w przedmiocie w podatku od towarów i usług.

Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że decyzją z dnia 29 lipca 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił A. A. (dalej zwany "skarżącym") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2004 r. do grudnia 2005 r.