Wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 1079/11

Art. 3 ust. 2 Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie uniknięcia podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku stanowi, że "przy jej stosowaniu przez Umawiające się Państwo- jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej- każde określenie niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja". Nie oznacza to, że każde niezdefiniowane znaczenie określenia użytego w Konwencji należy rozumieć tak, jak definiuje je prawo Polski- lecz tak, jak definiuje je prawo danego państwa, w którym zgodnie z postanowieniami Konwencji mają zastosowanie jej postanowienia. Może to być tak prawo polskie, jak i prawo luksemburskie. Przepis art. 10 ust. 3 Konwencji wyraźnie odsyła do prawa państwa siedziby spółki wydzielającej dywidendy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 865/10 w sprawie ze skargi J. B. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2010 r. nr [...] w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 3 stycznia 2011 r., I SA/Gl 865/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną przez J. B. (zwanego dalej: podatnikiem, skarżącym lub wnioskodawcą) interpretację Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że wnioskodawca przedstawił zdarzenie przyszłe obejmujące sytuację, w której jako osoba fizyczna (podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce) jest wspólnikiem spółki kapitałowej z siedzibą w Luksemburgu utworzonej zgodnie z prawem Luksemburga (zwanej dalej: spółką). Spółka podlega opodatkowaniu od całości swoich przychodów w Luksemburgu i otrzymała certyfikat wydany przez właściwe władze podatkowe Luksemburga zaświadczający o miejscu siedziby spółki dla celów podatkowych. Spółka nie jest spółką holdingową, o której mowa w art. 29 podpisanej w dniu 14 czerwca 1995 r. w Luksemburgu Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie uniknięcia podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) zwanej dalej: Konwencją. Podatnik nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności w Luksemburgu poprzez położony tam "zakład" w rozumieniu Konwencji. W pierwszej kolejności spółka planuje umorzenie akcji posiadanych przez wnioskodawcę. W związku z powyższą transakcją wnioskodawca powziął wątpliwość co do opodatkowania w Polsce dochodów otrzymanych z tego tytułu. We wniosku wskazano, że możliwe jest też podjęcie w przyszłości decyzji o likwidacji spółki.