Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 2012 r., sygn. I OSK 1157/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Poznania od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1226/09 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta Poznania na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 5 czerwca 2009 r. nr BO4g/787-WP-163/09 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezydenta Miasta Poznania na rzecz J. Z., U. J., M. D., D.K., A. M., A. S., M. G. i M. W. solidarnie kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1226/09 oddalił skargę Prezydenta Miasta Poznania na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 5 czerwca 2009 r. nr BO4g/787-WP-163/09 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia 31 maja 2007 r. Minister Budownictwa, na wniosek spadkobierców byłego właściciela nieruchomości - J. Z., stwierdził nieważność decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 26 września 1956 r. nr 50/56 oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 23 czerwca 1956 r. nr SA Adm. II 1a/528/51, orzekającego, na podstawie przepisów dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939-1945 r. (Dz.U. Nr 20, poz. 138, powoływany dalej jako "dekret"), o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w P. przy ul. S. i P. oznaczonej jako działka nr (...), zapisanej w księdze wieczystej nr (...), o pow. 3383 m2. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w sprawie nie zostały spełnione dwie przesłanki wywłaszczenia, tj. nieruchomość nie została zajęta wyłącznie na cel wskazany w dekrecie oraz w dniu wejścia w życie dekretu nie znajdowała się w wyłącznym władaniu Skarbu Państwa, związków samorządu terytorialnego lub przedsiębiorstw państwowych. Zajęcia nieruchomości na cele mieszkalne pracowników Poczty nie można bowiem uznać za cel użyteczności publicznej, bowiem nie cechowała go ogólna dostępność i użyteczność, skoro miała służyć jedynie określonej grupie pracowników tego przedsiębiorstwa. Ponadto w ramach wywłaszczenia pozyskano mieszkania nie tylko dla pracowników poczty, ale ich część zajęta była przez osoby nie będące jej pracownikami. Organ wskazał również, że postanowieniem Sądu Grodzkiego w Poznaniu z dnia 27 lipca 1945 r., sygn. akt III Co 461/45 wprowadzono J. Z. w posiadanie przedmiotowej nieruchomości, co oznacza, że ubiegający się o wywłaszczenie nie władał tą nieruchomością, a jedynie nią administrował. Tym samym Minister uznał, że orzeczenia z dnia 23 czerwca 1956 r. oraz z dnia 26 września 1956 r. wydane zostały z rażącym naruszeniem art. 1 ust. 1 oraz art. 2 pkt 1 dekretu i stwierdził ich nieważność na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.