Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. I OSK 290/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz (spr.) Sędziowie sędzia NSA Janina Antosiewicz sędzia del. WSA Jacek Fronczyk Protokolant asystent sędziego Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 listopada 2011 r. sygn. akt II SA/Rz 859/11 w sprawie ze skargi I.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. akt II SA/Rz 859/11 oddalił skargę I. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 31 maja 2011 r., nr SKO-405/F/872/2011 w przedmiocie zasiłku celowego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu powyższą decyzją z dnia 31 maja 2011 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 k.p.a., utrzymało w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Tarnobrzegu, działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta Tarnobrzega, z dnia 29 kwietnia 2011 r. nr MOPR.II.40322/31/2011 o odmowie przyznania I.R. zasiłku celowego na pokrycie kosztów remontu budynku mieszkalnego w T., ul. G. Organ pierwszej instancji wskazał, że budynek ten uległ uszkodzeniu w wyniku powodzi, jednakże jego właścicielka I. R. przebywa za granicą, zamieszkując wraz z dwojgiem małoletnich dzieci w Szwecji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu, po rozpatrzeniu odwołania I. R., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu Kolegium powołało przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.) dalej "ustawa o pomocy społecznej", stwierdzając, że przewidziany w art. 40 ust. 1-3 tej ustawy zasiłek celowy może być przyznany osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej. Może on być przyznany niezależnie od dochodu i nie podlegać zwrotowi. Jednocześnie organ nawiązał do zasady wyrażonej w art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Ponadto odwołując się do art. 25 Kodeksu cywilnego stwierdził, że miejscem zamieszkania I. R. nie był zalany budynek, nie były w nim zaspokajane podstawowe potrzeby życiowe, w tym mieszkaniowe rodziny odwołującej. I. R. zamieszkiwała wraz z dziećmi w innym miejscu, a zalany dom stanowił jedynie możliwość dodatkowego miejsca zamieszkania rodziny. Organ wskazał, że środki rozdysponowane w oparciu o art. 40 ustawy o pomocy społecznej winny być skierowane przede wszystkim do rodzin pozbawionych lokalu, gdzie koncentrowało się ich życie osobiste.