Wyrok NSA z dnia 12 września 2012 r., sygn. II OSK 1460/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie NSA Maria Czapska Górnikiewicz del. WSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady m.st. Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 1567/11 w sprawie ze skargi K. K. na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 1567/11 po rozpoznaniu sprawy ze skargi K. K. na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia [...] października 2006 r., nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy orzekł, że zaskarżona uchwała jest niezgodna z prawem w odniesieniu do działki o nr ew. [...] z obrębu [...] oraz zasądził od Rady m.st. Warszawy na rzecz skarżącego kwotę 557 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w skardze na uchwałę Rady m.st. Warszawy Nr [...] z dnia [...] października 2006 r. w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy K. K. zarzucił naruszenie:

1) przepisu art. 6 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez ukształtowanie w studium sposobu wykonywania przysługującego mu prawa użytkowania wieczystego działki nr ew. [...], sprzecznie z treścią nabytego prawa użytkowania wieczystego, w sytuacji w której zasady zagospodarowania przestrzenią przyjęte w studium zostaną następnie uchwalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także poprzez brak należytego uzasadnienia rzeczywistej potrzeby dokonania ingerencji w zakres prawa użytkowania wieczystego, co narusza także art. 31 ust. 3 Konstytucji RP,