Wyrok NSA z dnia 13 września 2012 r., sygn. II OSK 934/11

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 2234/10 w sprawie ze skargi J. A. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od D. A. na rzecz J. A. kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 stycznia 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 2234/10, na skutek skargi J. A., uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] oraz decyzję Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny i prawny:

Prezydent m. st. Warszawy decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. orzekł o wymeldowaniu J. A. z pobytu stałego z lokalu przy ul. R. w W.

Wojewoda Mazowiecki, po rozpatrzeniu odwołania J.A., decyzją z dnia [...] października 2010 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że J.A. wyprowadziła się

z przedmiotowego lokalu w dniu 11 października 2008 r. zabierając większość swoich rzeczy wraz z częścią majątku wspólnego. Potwierdzają to zeznania świadków G. B. i H. B., które widziały jak w tym dniu J. A., korzystając z usług firmy transportowej, wynosiła z domu meble, kwiaty, sztalugi oraz paczki. Organ nie dał wiary wyjaśnieniom odwołującej się, że wprawdzie nie mieszka w spornym lokalu od października 2008 r., ale wyprowadziła się z niego z uwagi na nękanie jej przez męża oraz na zbliżający się sezon grzewczy, by uniknąć ponoszenia zbyt wysokich kosztów ogrzewania. Codziennie jednak bywała w domu ponieważ korzystała z pracowni, jej miejsca pracy, która znajduje się na poddaszu. W listopadzie 2008 r. mąż D. A. wymienił zamki do domu i tym samym odebrał jej możliwość przebywania w omawianym lokalu. J. A. kilkakrotnie prosiła męża o przekazanie nowych kluczy, jednak bezskutecznie. W dniu 9, 10, 11, 13 i 14 lipca 2009 r. wymieniona w obecności funkcjonariuszy Policji próbowała wejść do spornego lokalu, również bez rezultatu. Wszystkie czynności policyjne kończone były pouczeniem stron o prawie dochodzenia swoich roszczeń na drodze cywilnoprawnej, co J. A. uczyniła składając 16 lipca 2009 r. do sądu pozew o przywrócenie naruszonego posiadania. Wyrokiem z dnia 5 marca 2010 r. sygn. akt II C 409/09 Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie przywrócił J. A. posiadanie domu położonego w W. przy ul. R.. W ocenie organu pomimo wydania powyższego wyroku oraz uzyskania przez odwołującą się w dniu 28 kwietnia 2010 r. kluczy do domu i wskazanych w wyroku pomieszczeń, wymieniona nie przebywała w lokalu. Potwierdzają to dokonane w dniu 13 lipca 2010 r. przez pracowników organu pierwszej instancji oględziny spornego lokalu i materiał pomocniczy, który organ odwoławczy wziął pod uwagę, w postaci zdjęć kuchni i pralni wykonanych w dniach 27 i 29 maja 2010 r. Brak powrotu do omawianego lokalu