Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. II OSK 806/12

Dnia 14 czerwca 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędziowie: sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 228/11 w sprawie ze skargi E.M. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E.M. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] listopada 2010 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] października 2003 r. utrzymującej w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] sierpnia 2003 r. o braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych: astmy oskrzelowej i alergicznego zapalenia skóry.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, decyzją z dnia [...] września 2010 r. Wielkopolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Poznaniu, na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a., odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] października 2003 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2010 r. wznowił postępowanie administracyjne w przedmiocie choroby zawodowej i zobowiązał skarżącą do wskazania w jakim trybie (art. 145 § 1 pkt 1-8 k.p.a.) wnosi o wznowienie postępowania. Pismem z dnia 27 sierpnia 2010 r. skarżąca wskazała, iż wnosi o wznowienie postępowania administracyjnego w trybie art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. Zdaniem organu nie przedstawiła ona żadnych dowodów, które wskazywałyby, że dowody na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne okazały się fałszywe. Organ podkreślił, że orzeczenia lekarskie uprawnionych jednostek orzeczniczych zostały wystawione przez instytucje, które winny je wystawić. Treść dokumentów odpowiada rzeczywistości, a dokumenty posiadają treść niezmienioną, tj. tę, którą nadał im wystawca. Nie miało więc miejsce podrobienie dokumentów, gdyż pochodzą one od rzeczywistego wystawcy. Również nie zachodzi przesłanka nieprawdziwości treści dokumentów i poświadczeń nieprawdy. Dokumenty wystawione przez Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracy w Poznaniu oraz Instytut Medycyny Pracy w Łodzi, co do formy, są autentyczne i nie budzą zastrzeżeń. Organ uznał także, że żaden z załączonych przez skarżącą do wniosku o wznowienie postępowania dokumentów (w tym również te po raz pierwszy wniesione) nie potwierdza, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi przesłanka określona w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a., tj. dowody, na podstawie których wydano orzeczenia i decyzje są fałszywe, a decyzję wydano w wyniku przestępstwa.