Wyrok NSA z dnia 14 marca 2012 r., sygn. II OSK 2543/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędziowie NSA Arkadiusz Despot -Mładanowicz del. NSA Janusz Furmanek Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 1206/10 w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr 766/10 w przedmiocie odmowy wydania nakazu zamurowania okna oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1206/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. W. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr 766/10 w przedmiocie odmowy wydania nakazu zamurowania okna.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Piasecznie po rozpatrzeniu żądania B. K., decyzją z dnia 17 lutego 2010r. nr 66/2010 odmówił wydania nakazu zamurowania dwuskrzydłowego okna na poddaszu w południowej ścianie budynku mieszkalnego, usytuowanego na terenie działki przy ul. [...] w miejscowości Łoś, gm. Prażmów stanowiącego własność T. W. W uzasadnieniu organ wskazał, że wcześniejsze dwie decyzje wydane w przedmiotowej sprawie zostały uchylone przez organ odwoławczy, który przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia wskazał na potrzebę uzupełnienia materiału dowodowego celem ustalenia czy budynek powstał legalnie i czy okna w południowej ścianie powstały w trakcie realizacji inwestycji, czy później po zmianie granic działki. Stosując się do wskazań organu odwoławczego Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Piasecznie przesłuchał świadków wskazanych przez T. W. oraz przeprowadził rozprawę administracyjną. Zdaniem organu zeznania świadków potwierdzają wersję, że forma architektoniczna budynku i ilość okien w południowej ścianie pozostaje bez zmian od czasu jego wybudowania. Po przejęciu nieruchomości obecny właściciel nie dokonywał przebudowy, rozbudowy lub nadbudowy tego obiektu, nie wykonywał dodatkowych okien w południowej ścianie. W trakcie rozprawy B. K. częściowo potwierdziła zeznania świadków i właściciela budynku, co do istnienia okien. Oświadczyła, że w południowej ścianie budynku istniały cztery okna, jednak zakwestionowała istnienie dużego otworu okiennego na poddaszu wykonanego podczas remontu budynku w 2008r. Z uzupełniających wyjaśnień T. W. wynika natomiast, że sporny otwór okienny na poddaszu w południowej ścianie był przez pewien czas zamurowany montażowo ścianką z cegły grubości 6,5 cm celem uniknięcia włamań do budynku. Przy wymianie stolarki okiennej ściankę usunięto i ponownie wstawiono okno. W oparciu o dokonane ustalenia organ stwierdził brak podstaw prawnych do nakazania zamurowania kwestionowanego okna przyjmując, że południową granicę działki wytyczono już po wybudowaniu budynku. W trakcie budowy sytuacja na gruncie była zgodna z ówcześnie obowiązującymi przepisami.