Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. II OSK 1793/10

Dnia 12 stycznia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 525/10 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 maja 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 525/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] marca 2008 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [...] marca 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie utrzymało w mocy decyzję Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...] grudnia 2007 r., którą umorzono postępowanie w sprawie z wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...], na dachu budynku zlokalizowanego na działce nr ew. 74 obręb 1-02-07, położonej przy ul. [...] w Warszawie. Decyzję tę wydano na podstawie art. 105 § 1 K.p.a. w związku z art. 46 ust. 1 i art. 46 a ust. 7 pkt 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r., nr 129, poz. 902, ze zm.), zwanego dalej Prawem ochrony środowiska oraz § 2 i § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż w kwalifikacji przedsięwzięcia, przedstawionej przez wnioskodawcę, znajduje się graficzne zobrazowanie położenia głównej wiązki promieniowania dla każdej z anten, które będą zawieszone na wysokości 29,7 m n.p.t. (środek elektryczny). Dokonując analizy graficznych opracowań znajdujących się w tym dokumencie, organ odwoławczy stwierdził, iż dla anten sektorowych ustawianych na azymut 310 st.: Katherein 742 151 Sektor C/M o mocy równoważnej promieniowania izotropowo 889,63 W i Katherein 742 215 Sektor S o mocy równoważnej promieniowania izotropowo 1706,08 W, na długości wiązki promieniowania odpowiednio do 40 m i do 70 m, pod tą wiązką znajduje się zabudowa o wysokości 16 m n.p.t. W zasięgach pozostałych anten sektorowych skierowanych na azymut 70 st. - zabudowa na długości wiązki promieniowania nie występuje, zaś w zasięgu anten skierowanych na azymut 190 st. zabudowa w odległości odpowiednio do 40 m i 70 m nie przekracza wysokości 3 m n.p.t. Według Kolegium z powyższych okoliczności wynika, że wnioskowana inwestycja nie jest inwestycją wymagającą sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, gdyż nie została wymieniona w rozporządzeniu (§ 2 ust. 1 pkt 7), ani wśród rodzajów przedsięwzięć mogących wymagać sporządzenia takiego raportu (§ 3 ust. 1 pkt 8). Skoro przedmiotowa inwestycja nie wymaga sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, to również nie wymaga wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, zgodnie z art. 46 ust. 1 w związku z art. 51 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska. Odnosząc się do zarzutów podniesionych w odwołaniu Kolegium wyraziło pogląd, iż wskazanie w § 2 ust. 1 pkt 7 i § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia, że miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż (...) od środka elektrycznego, wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, oznacza, że oś wiązki nie powinna przecinać miejsc dostępnych dla ludzi.