Postanowienie NSA z dnia 2 października 2012 r., sygn. II GW 15/12

Finanse publiczne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia del. WSA Ludmiła Jajkiewicz Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej wniosku Wojewody M. z dnia 31 lipca 2012 r. nr WPS-IV.053.1.2012.JJ o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wojewodą M. a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w R. w przedmiocie organu właściwego do rozpatrzenia odwołania Gminy Miasto R. od decyzji Starosty R. z dnia [...] marca 2012 r., znak: [...], o określeniu wysokości zobowiązania z tytułu dotacji celowej na współfinansowanie Powiatowego Urzędu Pracy postanawia: wskazać Wojewodę M. jako organ właściwy do rozpatrzenia sprawy

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 marca 2012 r. Starosta Radomski orzekł o określeniu wysokości zobowiązania Gminy Miasta Radom wobec Powiatu Radomskiego z tytułu dotacji celowej na współfinansowanie Powiatowego Urzędu Pracy za miesiąc styczeń 2012 roku na kwotę 162 407,40 zł.

Gmina Miasto Radom wniosła odwołanie od powyższej decyzji, zgodnie z pouczeniem w niej zawartym, do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu, które na podstawie art. 65 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej: k.p.a., przekazało je do Wojewody Mazowieckiego.

Uzasadniając przekazanie odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze podało, że zgodnie z art. 10 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), dalej: ustawa o promocji zatrudnienia, w postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej organem właściwym jest starosta, a organem wyższego stopnia jest wojewoda. SKO wskazało, że wojewoda sprawuje nadzór na realizacją zadań wykonywanych między innymi przez starostę czy powiatowe urzędy pracy, a inne przepisy ustawy nie przekazują kompetencji w sprawach będących przedmiotem zaskarżonej decyzji innemu organowi niż starosta, jak również nie wyznaczają innego organu wyższego stopnia, choć ustawodawca w niektórych przypadkach skorzystał z tej możliwości. Konstrukcję prawną zawartą w art. 10 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku gdy ustawa wyraźnie nie wskazuje określonego organu do wykonywania zadań wynikających z ustawy, organem tym jest starosta, w stosunku do którego organem wyższego stopnia jest wojewoda.