Wyrok NSA z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. II GSK 1613/11

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba (spr.) Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia del. WSA Małgorzata Jużków Protokolant Julia Kubasik po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [..] w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. sygn. akt [..] w sprawie ze skargi [..] w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [..] lipca 2010 r. nr [..] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od [..] w W. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia [...] grudnia 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1718/10, oddalił skargę A. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

Sąd pierwszej instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] stosownie do art. 18 ust. 5 lit. a), c) oraz na podstawie Ip. 2.9. pkt 1 i 3 zał. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm., dalej: u.t.d.) nałożył na A. Sp. z o.o. karę pieniężną w kwocie 10.000,00 zł za wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą z naruszeniem zakazu: umieszczania lub używania w pojeździe taksometru (5.000,00 zł) i umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych (5.000,00 zł).

Po rozpatrzeniu odwołania, Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu stwierdził, że ustalenia stanu faktycznego w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy nie budziły żadnych wątpliwości.