Wyrok NSA z dnia 15 maja 2012 r., sygn. I GSK 700/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędziowie NSA Krystyna Anna Stec del. WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1363/10 w sprawie ze skargi T. P. Spółki z o.o. w W. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatku akcyzowym 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od T. P. Spółki z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Ł. 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1363/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. uwzględnił skargę T. P. Spółki z o.o. z siedzibą w W. i uchylił postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] października 2010 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatku akcyzowym.

Rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji zapadło w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z 19 lipca 2010 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Celnego w P. T. o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w płaceniu podatku akcyzowego.

Naczelnik Urzędu Celnego w P. T., postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2010 r., odmówił Spółce wydania zaświadczenia o żądanej treści, stwierdzając, że na Spółce ciążą zaległości podatkowe w podatku akcyzowym wynikające ze wskazanych w postanowieniu decyzji.

Nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem, Spółka złożyła zażalenie,

w którym podniosła, że kwoty należne z tytułu rat, a wynikające z decyzji ratalnych, zostały przez nią uregulowane w terminie ich płatności. Natomiast decyzje określające wysokość zobowiązań podatkowych zostały skutecznie zaskarżone, wobec czego zobowiązania te nie mogły stać się zaległościami podatkowymi. Ponadto, w zażaleniu podkreślono, że decyzjom tym nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności.