Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. II FSK 867/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku/ Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 1132/10 w sprawie ze skargi A. M. i A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 27 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od A. M. i A. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 4200 (słownie: cztery tysiące dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1132/10, Wojewódzki Sad Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi A. M. i A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 27 lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia 8 stycznia 2010 r., nr [...] i orzekł, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę orzekania następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 8 stycznia 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił A. i A. M. (dalej: "skarżący") zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 615.006 zł. Decyzją z dnia 27 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w L. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że skarżący w 2003 r. osiągnęli dochód z działalności gospodarczej, której przedmiotem było świadczenie usług transportowych krajowych i zagranicznych. Organy podatkowe przyjęły, że podatnicy bezpodstawnie zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie oleju napędowego do samochodów ciężarowych, udokumentowane fakturami wystawionymi przez "R." Spółkę z o.o., "A." Spółkę z o.o., J. S. i M. W., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "W.". Organy podatkowe zakwestionowały rzetelność wystawionych faktur, bowiem nie dotyczyły one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Spółki R. i A. oraz J. S. nigdy nie byli właścicielami paliwa, które rzekomo sprzedali skarżącym. Podmioty te użyczyły jedynie za wynagrodzeniem swoich danych innym podmiotom, które były faktycznymi właścicielami paliwa. W konsekwencji uznano, że faktury VAT dotyczące zakupu oleju napędowego nie mogą stanowić podstawy do ujęcia kosztów w nich wyszczególnionych w księdze podatkowej. Błędne zapisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów przekroczyły 0,5% kosztów wykazanych w księdze za dany rok, co uzasadniało uznanie księgi za nierzetelną w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów za 2003 r. Równocześnie wskazano, że podatnicy nie udowodnili ani nie uprawdopodobnili poniesienia wydatków na nabycie paliwa, zatem uzasadnione stało się wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych spornymi fakturami i określenie zobowiązania podatkowego w wysokości wyższej od zadeklarowanej. Za fikcyjne organy uznały również faktury VAT wystawione przez M. W.. Także one nie potwierdzają faktycznych zdarzeń gospodarczych, ponieważ podpisy odbiorców faktur nie są autentyczne.