Wyrok NSA z dnia 10 października 2012 r., sygn. II FSK 481/11

Metoda oszacowania kosztów uzyskania przychodów była uzasadniona okolicznościami sprawy i zgromadzonym materiałem dowodowym. Organ odwoławczy zasadnie oparł wyliczenia na podstawie wymiaru składek ZUS pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie prowadzonym przez skarżącego. Założenia przyjętej przez organ odwoławczy metody były racjonalne i uzasadnione stanem faktycznym sprawy. Zastosowana metoda opierała się na kosztach robocizny w przedsiębiorstwie skarżącego, a więc na parametrze charakterystycznym dla prowadzonej przez niego działalności. Niezależnie więc od tego, czy ściśle odpowiadała metodzie określonej w art. 23 § 3 pkt 1 O.p., czy też raczej należałoby ją zakwalifikować jako metodę wymienioną w art. 23 § 4 O.p. - pamiętając, że zróżnicowania metod oszacowania w art. 23 § 3 O.p. zasadniczo dokonano w perspektywie określania niezaewidencjonowanego obrotu/przychodu, a nie innego, zazwyczaj udowadnianego przez podatnika elementu rachunku podatkowego, jakim są koszty uzyskania przychodów - jej zastosowanie w sprawie prowadziło do celu oszacowania, jakim jest określenie podstawy opodatkowania w sposób zbliżony do podstawy rzeczywistej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędziowie NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 10 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 858/09 w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w G. z dnia 30 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.