Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok NSA z dnia 10 października 2012 r., sygn. II FSK 406/11

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalają dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie od środków trwałych, które są używane na potrzeby przedsiębiorstwa. Wniosek taki wynika jednoznacznie z art. 16a ust. 1 in fine. Nie wystarczy zatem potencjalna możliwość używania danej ruchomości dla potrzeb działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędziowie NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 10 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. spółki z o.o. z siedzibą w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 września 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 205/10 w sprawie ze skargi G. spółki z o.o. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w K. z dnia 3 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. spółki z o.o. z siedzibą w C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2.400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 września 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 205/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. oddalił skargę G.B. Sp. z o.o. z siedzibą w C. (zwanej dalej: "spółką" lub "G. B.") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 grudnia 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r.

W toku postępowania przed organami podatkowymi ustalono, że skarżąca (wówczas posługująca się firmą I. - P. Sp. z o.o. z siedzibą w W.) jako właściciel zawarła w dniu 29 grudnia 2004 r. ze spółką D. S.A. z siedzibą w C. dwie umowy dzierżawy nieruchomości położonych w C. Obie umowy zawarto na czas określony od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Umowy zostały zmienione aneksami podpisanymi w dniu 2 marca 2005 r. (wchodzącymi w życie z dniem 1 marca 2005 r.). Na mocy aneksów obniżono należny czynsz dzierżawny przyjmując, że w przypadku pierwszej umowy będzie on wynosił 35.000 zł (plus VAT) miesięcznie, płatne w okresach rocznych do 30 marca każdego roku, zaś w przypadku drugiej umowy 15.000 zł (plus VAT) miesięcznie, płatne w okresach rocznych do 30 marca każdego roku. W dniu 31 października 2007 r. doszło do podpisania między skarżącą a D. S.A. ugody, w której dłużnik (D. S.A.) potwierdził, że jego zobowiązanie wobec wierzyciela (G.B.) z tytułu umowy dzierżawy nr 1 z dnia 29 grudnia 2004 r. wraz z aneksem wynosiło 1.023.136,51 zł na dzień podpisania ugody.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00