Wyrok NSA z dnia 12 września 2012 r., sygn. I FSK 1055/10

Właściwa kolejność działania organu powinna była być taka, że organ najpierw ustala, czy wniosek został podpisany przez osobę uprawnioną do reprezentacji skarżącej, a dopiero potem powinien wezwać właściwą osobę (tj. pełnomocnika lub stronę) do usunięcia braków związanych z samym już przedmiotem wniosku, tj. zwrotem podatku. Te bowiem braki usunąć może wyłącznie osoba uprawiona do reprezentacji strony. Jedynie skierowanie wezwania do takiej osoby zapewnia możliwość uznania go za prawidłowo doręczone, a w rezultacie umożliwia ewentualne zastosowanie przewidzianego w art. 169 § 1 Op skutku w postaci pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Krzysztof Stanik (spr.), Sędzia WSA (del) Ewa Rojek, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1617/09 w sprawie ze skargi R. S. Ltd. z siedzibą w Wielkiej Brytanii na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz R. S. Ltd. z siedzibą w Wielkiej Brytanii kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.