Wyrok NSA z dnia 5 października 2012 r., sygn. I FSK 1579/11

Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną kwestionowania ustaleń, jeżeli uzasadnienie orzeczenia sądu pierwszej instancji nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA (del) Roman Wiatrowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Sp. z o. o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 55/11 w sprawie ze skargi P. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 17 listopada 2010 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za II kwartał 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 1 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 55/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 17 listopada 2010 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za II kwartał 2007 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją z 17 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 5 sierpnia 2010 r. określającą stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za II kwartał 2007 r. Jako podstawę rozstrzygnięć powołano art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej u.p.t.u.). Organy stwierdziły bowiem, że spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach wystawionych przez A. sp. z o.o. w W. i A. A. P. w G. dokumentujących transakcje dotyczące pośrednictwa w sprzedaży niezabudowanych nieruchomości gruntowych położonych w K., gdyż dokumentują one czynności, które nie zostały dokonane. Faktura VAT, umowa zawarta pomiędzy stronami o współpracy w zakresie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości oraz dowód zapłaty, które to dokumenty zostały zebrane w toku postępowania, nie przemawiają za przyjęciem, że objęte spornymi fakturami transakcje w rzeczywistości zostały zrealizowane. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że podmioty wystawiające te faktury nie wystąpiły do urzędów o stosowne dokumenty związane ze sprzedażą nieruchomości. Udziału wystawców spornych faktur działających jako pośrednicy w realizacji transakcji sprzedaży nieruchomości nie potwierdził też zebrany w sprawie materiał dowodowy. Organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji włączając do akt postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie dowody zgromadzone w toku innego postępowania (zeznania świadków), nie miał obowiązku ponownego ich przeprowadzania.