Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2012 r., sygn. II FSK 2569/10

Art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej wymaga, by decyzja, której stwierdzenia nieważności strona żąda, była ostateczna. Żądanie to - aby było prawnie skuteczne - powinno mieć za przedmiot decyzję istniejącą w obrocie prawnym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M., P. M. i A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 601/10 w sprawie ze skargi M. M., P. M. i A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 19 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 13 sierpnia 2010 r., I SA/Łd 601/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M. M., P. M. i A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z 19 marca 2010 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2005 r.