Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 1969/10

Zgodnie z art. 24a ust.1 u.p.d.o.f. skarżący obowiązany był do prowadzenia w 2003r. podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowej zgodnie z przepisami rozrządzenia Ministra Finansów z 15 grudnia 2000r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 116, poz. 1222 ze zm.).W konsekwencji za słuszną należy uznać wykładnię Sądu pierwszej instancji art. 22 ust. 1, 4, 5, 6 u.p.d.of., że w zakresie rozliczenia kosztów uzyskania przychodów skarżącego obowiązywała zasada przewidziana w art. 22 ust. 5 i 6 u.p.d.o.f. potrącalności kosztów tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, a nie zasada przewidziana w ust. 4 art. 22 u.p.d.of.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędziowie: NSA Anna Dumas (sprawozdawca), NSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 92/10 w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 30 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Sz 92/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Z. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 30 listopada 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej - po ponownym rozpoznaniu sprawy w wyniku uchylenia wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 19 marca 2008r. sygn. I SA/Sz 841/07 wcześniej wydanej w sprawie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 7 lutego 2007r. - decyzją z 25 sierpnia 2009 r. określił zobowiązanie podatkowe Z. W. w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. w kwocie 4.399 zł. Organ ustalił, że w 2003 r. podatnik prowadził ewidencję przychodów zryczałtowanego podatku dochodowego z działalności handlowej, choć już nie podlegał tej formie opodatkowania, w której wykazał przychody w łącznej kwocie 1.965 zł i podatek w kwocie 58,95 zł (PIT-28). Poza tym ww. ewidencja nie zawierała żadnych innych zapisów. W wyniku kontroli ustalono, że podatnik prowadził także od 1999r. działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami polegającą na sprzedaży działek budowlanych zabudowanych i niezabudowanych wydzielonych wcześniej z odrolnionych gruntów będących jego własnością. W 2003 r. podatnik sprzedał 4 działki zabudowane domami w stanie surowym za łączną kwotę 327.000 zł. Po zmniejszeniu tej kwoty o podatek od towarów i usług (orzeczony odrębnymi decyzjami) przychód wynosił 173.058,42 zł. Przychód ze sprzedaży gruntu pod tymi budynkami wyliczono na kwotę 141.827 zł. Niezależnie od tego podatnik uzyskał w 2003 r. przychód ze sprzedaży 4 działek budowlanych niezabudowanych stanowiących współwłasność małżeńską w kwocie 22.300 zł. Wysokość kosztów uzyskania przychodów ustalono na podstawie opinii biegłego ponieważ podatnik przedstawił rachunki na zakup materiałów budowlanych tylko na 30.606,56 zł. Koszty poniesione na wybudowanie sprzedanych budynków wyliczono na 254.203,25 zł, koszty z tytułu zakupu działek na 56.964,40 zł i 428,78 zł Razem przychody podatnika wyliczono na 339.151 zł, koszty ich uzyskania na 313.206,43 zł i należny podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 4.399 zł.