Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok NSA z dnia 29 maja 2012 r., sygn. II FSK 2323/10

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jerzy Rypina, WSA del. Andrzej Jagiełło, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. G. i M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 195/10 w sprawie ze skargi A. G. i M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 15 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. G. i M. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A.G. i M.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 15 grudnia 2009 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2003.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Decyzją z dnia 9 września 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 31.926,00 zł. Ustalono, że skarżący prowadził w 2003 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach Spółki Jawnej W. (dalej: Spółka), z udziałem w wysokości 35 %, która zajmowała się m.in. prowadzeniem stacji paliw. W toku kontroli ustalono Spółce przychody za 2003 r., w których udział podatnika wyniósł 1.089.726,50 zł. Stwierdzono, że w Spółce zawyżono koszty uzyskania przychodów poprzez zaksięgowanie w ciężar tych kosztów wydatków w wysokości 286.551zł na zakup oleju napędowego, które zostały udokumentowane fakturami nieodzwierciedlającymi rzeczywistego przebiegu transakcji przeprowadzonych z A. z siedzibą w L. i B. Sp. z o.o. z siedzibą w L. (J.K. był w okresie od 20 lipca 2002 roku do końca marca 2003 roku właścicielem pierwszej z nich oraz w okresie od marca do końca lipca 2003 r. jedynym udziałowcem drugiej). W ocenie organu pierwszej instancji działalność tych przedsiębiorstw polegająca na zakupie i sprzedaży paliwa była fikcyjna, ponieważ J.K. nie był faktycznie właścicielem paliwa. Z tego powodu uznano, że faktury rzeczywiście nie potwierdzały zdarzeń gospodarczych, które opisywały. w związku z czym skarżący zaliczając do kosztów podatkowych wydatki na zakup paliwa w ilości wskazanej w tych fakturach naruszył art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.). w związku z § 11 ust. 1 i 3 oraz § 11 ust. 5 w związku z ust. 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Naczelnik Urzędu Skarbowego na postawie art. 193 § 4 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) uznał, że księgi podatkowe za miesiące marzec, kwiecień i maj 2003 roku w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów prowadzone były nierzetelnie i nie mogły zostać uznane za dowód. Na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpiono od określenia podstawy opodatkowania w drodze szacowania, gdyż dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania. W konsekwencji Naczelnik Urzędu Skarbowego określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok w wysokości 31.926 zł.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00