Wyrok NSA z dnia 10 maja 2012 r., sygn. I FSK 1082/11

Zasada prawdy obiektywnej nakłada na organy podatkowe obowiązek prowadzenia postępowania w sposób pełny i wnikliwy. W ramach realizacji tego obowiązku organy podatkowe winny prowadzić wyczerpujące postępowanie dowodowe.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1425/10 w sprawie ze skargi A. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 16 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie rozliczeń od towarów i usług za lipiec i sierpień 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1425/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 16 września 2010 r. wydaną w przedmiocie rozliczeń podatku od towarów i usług za lipiec i sierpień 2006 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny, będący podstawą rozstrzygnięcia, Sąd pierwszej instancji podał, że w wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, w firmie Skarżącego "A." - której przedmiotem działalności był najem i sprzedaż rusztowań, płotów i drabin budowlanych - ustalono, że Podatnik, w okresie objętym kontrolą, zaewidencjonował faktury za świadczenie usług dystrybucyjnych - wystawione na jego rzecz przez W. I.. Zdaniem organu kontroli skarbowej faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Jak bowiem podniósł organ, w trakcie przesłuchania ich wystawca W. l., nie potrafił przedstawić szczegółów dotyczących wykonanych przez siebie usług, ani wskazać klientów firmy "A.", z którymi miał się komunikować i zachęcać do zakupu jej usług. Poza tym przesłuchani na tą samą okoliczność pracownicy i właściciele firm, będących w 2006 r. klientami Skarżącego, nie potwierdzili wersji W. l., by ich współpraca z firmą "A." była następstwem jego działań. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wskazał także, że część podmiotów, które W. l. miał zachęcać do nabywania usług firmy "A." nie istniało, bądź będąc zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług nie składały od lat deklaracji wymiarowych.