Wyrok NSA z dnia 23 marca 2011 r., sygn. II OSK 609/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia del. WSA Marzenna Linska-Wawrzon Protokolant Anna Sidorowska - Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2011r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej N. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1532/09 w sprawie ze skargi N. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę N. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2009 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Skarżąca N. K. (poprzednio K.) urodziła się w dniu [...] grudnia 1946 r. w T. A. w Izraelu, jako córka S, K. i H. z domu T. W dniu 15 maja 1948 r. nabyła obywatelstwo izraelskie i obecnie zamieszkuje w Izraelu. Ojciec skarżącej urodził się jako obywatel polski w dniu [...] marca 1907 r. w miejscowości B., jako syn J. i M. z domu W. W dniu 15 maja 1948 r. ojciec skarżącej nabył obywatelstwo izraelskie. W okresie od 13 listopada 1950 r. do dnia 30 stycznia 1957 r. pełnił służbę rezerwową w Wojsku Obrony Izraela. Organy obu instancji ustalił, że w dacie urodzin skarżącej jej ojciec posiadał obywatelstwo polskie, w związku z czym skarżąca nabyła przez urodzenie obywatelstwo polskie na podstawie art. 4 pkt 1 w związku z art. 5 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 7, poz. 44 ze zm.). Ojciec skarżącej w dacie nabycia obywatelstwa izraelskiego miał 41 lat, a więc podlegał obowiązkowi wojskowemu zgodnie z przepisami ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym. W ocenie organów obu instancji ojciec skarżącej utracił obywatelstwo polskie na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego, ponieważ z przedłożonego przez skarżącą zaświadczenia z dnia 1 lutego 2005 r. wydanego przez Wojsko Obrony Izraela wynika, iż S. K. należał do sił rezerwowych w okresie od dnia 13 listopada 1950 r. do dnia 30 stycznia 1957 r. Tym samym małoletnia wówczas skarżąca utraciła obywatelstwo polskie na podstawie art. 13 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego. W tym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji, oddalając skargę, podzielił stanowisko organów, iż ojciec skarżącej utracił obywatelstwo polskie na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego, z dniem wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym bez zgody właściwego wojewody wyrażonej w porozumieniu z właściwym dowódcą okręgu korpusu. W ocenie tego Sądu dobrowolne nabycie obywatelstwa izraelskiego oznaczało przyjęcie obowiązku obrony tego państwa, a wobec tego zgłoszenie się do odbycia służby wojskowej i zaliczenie ojca skarżącej do żołnierzy sił rezerwowych Wojska Obrony Izraela oznacza, że wstąpił do służby wojskowej w państwie obcym. Powszechny obowiązek wojskowy, w świetle ustawy z dnia 4 lutego 1950 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. Nr 6, poz. 46), która obowiązywała w dacie powołania ojca skarżącej do służby rezerwowej w wojsku izraelskim obejmował nie tylko zasadniczą służbę wojskową, ale także służbę wojskową w rezerwie. Dla oceny zaś spełnienia przesłanki wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym miarodajne są przepisy prawa polskiego, a nie prawa innego państwa. Utrata obywatelstwa polskiego przez ojca skarżącej pociągała za sobą utratę obywatelstwa polskiego przez małoletnią wówczas skarżącą.