Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2011 r., sygn. I OSK 1699/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 2150/10 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Prezydenta m.st. Warszawy decyzją z [...] czerwca 2010 r. nr [...] zmienił decyzję z [...] kwietnia 2006 r. nr [...] poprzez ustalenie od dnia 1 czerwca 2010 r. wysokości zasiłku stałego przyznanego R.K. na kwotę 406,18 zł. W uzasadnieniu organ wskazał, że na okres od maja 2010 r. do października 2010 r. przyznano stronie dodatek mieszkaniowy w wysokości 176,82 zł, który wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości 153 zł, stanowi dochód strony. Dochód ten pomniejszyć należy o kwotę świadczonych alimentów w wysokości 250 zł. Wysokość zasiłku ustala się jako różnicę między kryterium dochodowym ustalonym zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) a posiadanym dochodem. Wysokość zasiłku powinna wynosić zatem 406,18 zł. Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał przepis art. 106 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej.