Wyrok NSA z dnia 4 października 2011 r., sygn. II OSK 1408/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia NSA Zdzisław Kostka Protokolant Daniel Zdzieszyński po rozpoznaniu w dniu 4 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 78/10 w sprawie ze skargi K.M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę K.M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2009 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że skarżący zwrócił się do organu przyznanie uprawnień kombatanckich, podnosząc, iż jako 12-letni chłopiec został postrzelony podczas strzelaniny partyzantów z Niemcami. Zarząd Wojewódzki Związku Kombatantów RP i BWP w rekomendacji wyraził zdanie, że brak jest podstaw do nadania uprawnień kombatanckich.

Decyzją z dnia [...] marca 2009 r., wydaną na podstawie art. 1-4 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o kombatantach - organ odmówił przyznania skarżącemu uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu organ wskazał, że podnoszone przez stronę tragiczne przeżycia nie stanowią represji w rozumieniu powołanej ustawy.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący podniósł, że jako 10-letnie dziecko pełnił funkcję łącznika na warcie, a w jego domu rodzinnym często byli partyzanci. Wyjaśnił również, że został zaaresztowany podczas drugiej rewizji w 1943 r. i wypuszczony z aresztu w lutym 1944 r. oraz, że w wyniku postrzelenia w maju 1944 r. utracił wzrok. Zaznaczył też, że stosowne dokumenty przekazał senatorowi J.B. (w tym zeznania dwóch świadków), a następnie dokumenty te zostały zagubione. W kolejnych pismach skarżący wskazał, że przebywał w więzieniu od września 1943 r. do lutego 1944 r. oraz, że poszukiwania dokumentów i senatora J.B. są bezskuteczne, a świadkowie już umarli.